сула - Чăваш сăмахĕсен кĕнеки
Электронлӑ версине тума хутшӑннӑ: Алина Иванова, Михаил Саркӑмӑл, Николай Плотников, Иван Иванов, ...
Чăваш сăмахĕсен кĕнеки
сола, назв. болезни животных. БАБ. Вĕсене (животных) шăши пуласран, сула пуласран сыхла. (Из Моленья). Пшкрт. Ута сола полса (сола полсан, час вилет; на шее появляется шишка, нужно ее проткнуть). Хорачка. Сола, болезнь на шее лошади; она çĕмĕрес полат хыпкăчпа. Шибач. Лашана сола полчĕ. Тюрл. Выçă лаша шыв ĕçсен, сола полать; йăваланать. Сола полсан, сăмсаран йон кăларас полать, иртсе каять. Сред. Юм. Инесĕне, выçă нăмай çӳресен, сôла полать (чирлет). Скотолеч. Сула пулсан, лашан хырăмĕ купсе каять. Чертаг. Сôла — болезнь лошади (сăмса ăш-чикки сивĕнет). Якейк. Сола — болезнь лошади, опухоль на шее, раздробляют щипцами, зубами. Ib. Сола полсан, лашайăн мыя чышкă пак моклашкă тохать, сăмса шăтĕксем пăр пак сивĕнсе каяççĕ. Сола полсан, лашайăн холхисене чĕреççĕ. Ib. И, сола илмен пуçна! (Говорят, когда погоняют ленивую лошадь). Орау. Сула (не манка, манка = сап). СПВВ. ТМ. Сула — чир ячĕ.