качăртаттар
1.
скрипеть, хрустеть, скрежетать чем-л.
шăла качăртаттар — скрипеть зубами
качăртаттар
2.
скрести, царапать
сĕтеле пăтапа качăртаттар — скрести гвоздем по столу
кăчăртаттар
то же, что качăртаттар
качăртаттар
понуд. ф. от качăртат. N. Качăртаттар (шăлĕсене). Шибач. Мĕн качăртаттарса тăратăн? (ножом, как-бы пилить). Сред. Юм. Хăмаçа туххăм хайчăпа качăртаттарса тôхрĕ. («Показывает звук ножниц, когда режут материю»). || Царапать. Бтр. Кушак чĕрнисемпе качăртаттарсан, тăман тухать, теççĕ. Ib. Кошак пит çусан, çомăр полать; чĕрнисемпе хачăртаттарсан, çилтăман полать.
скрипеть
несов. 1. чĕриклет, лăчăртат, качăртат; чĕриклеттер, лăчăртаттар, кăчăртаттар; снег скрипит под ногами ура айĕнче юр чĕриклетет; 2. чем качăртаттар, шатăртаттар; скрипеть зубами шăлсене качăртаттар; 3. (издавать скрипучие звуки) карăклат, авăт, чăрăлтат; коростель скрипит карăш карăклатать; 4. разг. (говорить скрипучим голосом) харăлтат, хăрăлтат; 5. перен. шутл. (с трудом жить) пурăнкала (аран-аран), кăлтăртат.
Çавăн пекех пăхăр:
качăр качăрăл качăрт качăртат « качăртаттар » качăрти качăрттин кача кача мăйри кача мури