сущ.муж., множ. корни
1. тымар (ӳсен-тăранăн); корни дерева йывăç тымарĕ; вырвать с корнем тымарĕпе тăпăлтар
2. тымар, тĕп; корень зуба шăл тымарĕ ♦ корень слова сăмах тымарĕ (унăн тек пайланман тĕп пайĕ); в корне неверно пачах тĕрĕс мар; смотреть в корень тĕп тупсăмне кур; хлеб на корню вырман тырă; корень зла инкек-синкек сăлтавĕ
-рня 1. тымар (йываҫӑн); 2. тӗп (сӑмахӑн); корнем слова «извозчик» является «воз» «извозчик» сӑмахӑн тӗпӗ—«воз»; в корне ошибочно тӗпренех йӑнӑш; хлеба на корню пусӑри вырман тырӑ; пустить корень тымар яр; ҫирӗп вырнаҫса лар; вырвать с корнем 1. тымарӗпех туртса кӑлар; 2. пуҫпех, тӗпӗ-йӗрӗпех пӗтер (усала).
м. 1. тымар, тĕп, шăл, кăк, кут; мочковатый корень лăс тымар; корень яблони улмуççи тымарĕ; пять корней груш пилĕк тĕп груша; корень лука сухан шăлĕ; корень зуба шăл кăкĕ (е тĕпĕ); корни волос çӳç кăкĕ (е тĕпĕ); 2. перен. (начало) пуçламăшĕ, тĕпĕ, никĕсĕ (çĕнĕ йăлан); (источник) сăлтав (инкекĕн); корень зла инкек-синкек сăлтавĕ; 3. грам. тымар (сăмахăн); 4. мат. Корень; ◇ в корне пачах, пĕтĕмпех, тĕпренех, пĕртте; он в корне не согласен вăл пачах килĕшмест; на корню вырман (тырă), çулман (курăк); вырвать с корнем тымарĕ-мĕнĕпех тăпăлтарса кăлар, тĕпĕ-йĕрĕпех пĕтер; пустить корни тымар яр, тымарлансах лар, çирĕпленсех лар; краснеть до корней волос пуç тӳпине çитиччен хĕрелсе кай.
Çавăн пекех пăхăр:
коренастый корениться коренник коренной « корень » коренья корешок корзина корзинщик коридор