мишарь
мишарский
тутар чĕлхин мишер чĕлхи — мишарский диалект татарского языка
(мижэр), мишарь. Юрк. СПВВ. ГЕ. Мишер — тутар (это, неверно). Т. Григорьева. Мишер ларнă вырăна саваламасăр ан лар, теççĕ. Ст. Шаймурз. Мишер ларнă сакка саваласа ларма хушнă. (Старые пословицы, характеризующие взаимоотношения народностей в прошлом). N. Хăш-пĕр çĕрте тутарсене мишертеççĕ. Ib. Мишер пек хăпарсах ларнă-çке эсĕ! Ib. Ай-ай эс çемçене (роскошь) юратан, мишер пек! Кубня. Начар мишер кĕтӳ хăвалать. (Шăна). Юрк. † Илĕр тухăр пасара, сутăр ярăр (еĕ) тутара; тутар илмин, мишере. || Назв. двух чув. селений в Чув. Респ.: Мишер — Мишары, в Татаркас. р.; Мишеркасси – Мижар касы, в Кр.-Чет. р. Возможно, что население этих селений раньше было мишарское. Необходимо обратить внимание на следующее: к названию мишарских селений часто прибавляегся определение „мишер“, при чем не перед названием, а за ним; напр.: Татарская Бездна — Паснапуç-Мишерĕ, Татарские Ишли – Ишлĕ-Мишерĕ, Татарские Сугуты — Сăкăт-Мишерĕ, Татарские Убеи – Упи-Мишерĕ, Каракитаны — Хура-ката-Мишерĕ. В названиях же русских, чувашскнх и мордовских селений такая конструкция не наблюдается. Так, употребительно: Чăваш-Ишли – Чувашские Ишли, Ирçе-Тĕкки — Мордовские Тюки, Чăваш Сăкăчĕ — Чувашские Сугуты. || Назв. речки. Чуратч. || Назв. урочища (оврага) около с. Чуратч. Ц., где по рассказам, был убит татарин.
Çавăн пекех пăхăр:
мишевей мишек Мишенкке мишень « мишер » мишер хăлха Мишер-пуç мишерле мишетле мишешер