Шырав: хулăн

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
толстый
хулăн каска — толстое бревно
хулăн кĕнеке — толстая книга
хулăн тута — 1) толстые губы 2) толстогубый человек
хулăн юр — толстый слой снега
хулăн тĕплĕ атă — сапоги на толстой подошве
Амăшĕ хулăн, хĕрĕ хĕрлĕ, ывăлĕ çӳле каять. (Кăмака, çулăм, тĕтĕм). — загадка Мать толста, дочь красна, сын ушел под небеса. (Печь, огонь, дым).

2.
густой

густо
хулăн çӳç — густые волосы
хулăн тырă — густые хлеба

3.
низкий (о звуках)
хулăн сасă — низкий голос, бас
хулăн сасăпа калаç — говорить басом

◊
хулăн тирлĕ — упрямый, толстокожий
кĕсйи хулăн — у него мошна толстая (он богат)

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(хулы̆н), толстый. N. Хĕлле пăр хулăн шăнать Ст. Чек. Темĕскер, çӳлĕ те хулăн, çул çинче тăрать. Ib. Хулăн çын, толстый. N. Вăл пит хулăн çын ларнине курнă. || Низкий (о звуках). Ачач 29. Хăнкăр-хăнкăр! хăнкăртатаççĕ хулăн-уçă саслă хăнкăрмасем. || Густой (о хлебе). N. Уйĕнче те тырă-пулă хулăн пулать. || Богатый, зажиточный. Пазух. † Хурăнташсем хулăн та, хамăр чухăн, епле пăхассинчен те харатăп. СПВВ. Тăвансем хулăн, хамăр чухрах, епле юрассинчен хăратăп. Юрк. Тăванăмсем хулăн, хам çӳхе, сивĕнесрен чунăм çук.

(хулы̆н), калым. См. хулăм. Альш. Хулăнне хаклă хунă — 120 тенкĕ. N. Аппа качча кайрĕ, ăна килĕшрĕç алă пилĕк тенке хулăн, вунă тенки кĕмĕл. Янтик. † Хулăн тени вĕт турпас, парни-сарни ут-кăшкар. ЧП. Хулăн укçи.

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

юан, калын

Чӑвашла-эсперантолла сӑмах кӗнеки

[hulon]
dika; densa
хулăн кĕнеке — dika libro
хулăн çӳç — densaj haroj
хулăн сасă — baso
хулăнăш — dikeco
хӳме хулăнăшĕ — murdikeco
хулăнлан — dikiĝi
хулăнлат — dikigi

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

1. «толстый»; 2. «низкий» (о голосе); МК, тефс. XII-XIII вв., тат., башк. калын, тур., тат., ног. калын, к. калп. калынг, казах., ойр. калын, узб. калин, тув. кылын, хак. халын, азерб., туркм. галын «толстый», «плотный».

Çавăн пекех пăхăр:

хулăм хулăм хут хулăмăшĕ хулăмсăр « хулăн » хулăн сăмсаллă пулă хулăн сасă хулăн хут хулăнăш хулăнламас