, с афф. принадл. 3 л. хуппи; 1. «крышка», «покрышка»; 2. «покров», «верхний слой чего-л».; «скорлупа», «корка», «кожица», «кожура», «шелуха», «чешуч (рыбы)»; тефс XII-XIII вв. кабык, кабук «кора», «кожица»; азерб. габыг, туркм. габык, тур. кабук, кирг., казах., кабык, тат., башк. кабык «кора», «луб»; «кожура», «скорлупа», г»шелуха», «оболочка»; узб. кобик «кора (земная)»; «скорлупа»; тув. хавык, хак. хабых «оболочка», «скорлупа», «шелуха»; сюда же относятся: МК кабчак, уйг., кирг. капкак, тур. капак, азерб. гапаг, туркм. гапак, узб. копкок, тат. капкач, башк. капкас, якут. хаппах «крышка», «покрышка». От глагола: чув. хуп, азерб. гапа, тур. капа, к. каш. жап «закрывать», «затворять»; Замахш. капа «запирать».
Çавăн пекех пăхăр:
хуп сави хуп татти хуп чӳрече хуп-хура « хупă » хупăлă хупăлăх хупăла хупăлан хупăллă