сущ.сред.; множ. времена
1. вăхăт; местное время вырăнти вăхăт; в свободное время ерçнĕ чухне; с пользой проводить время вăхăта усăллă ирттер; время проходит незаметно вăхăт сисмесĕрех иртет; Сколько сейчас времени? Вăхăт мĕн чухлĕ халĕ?
2. (син. период, эпоха) вăхăт, тапхăр, самана; время больших перемен пысăк улшăнусен самани; во времена наших предков пирĕн мăн асаттесен вăхăтĕнче
3. вăхăт (грамматикăра); настоящее время хальхи вăхăт; прошедшее время иртнĕ вăхăт; будущее время пулас вăхăт; времена глагола глагол вăхăчĕсем ♦ времена года çулталăк тапхăрĕсем; первое время малтанах, пирваях; в своё время хăй вăхăтĕнче; на время вăхăтлăха; всё время яланах, пĕрмаях; одно время пĕр хушă; с течением времени вăхăт иртнĕçем; время от времени тахçантан тахçан, хутран-ситрен; до поры до времени вăхăт çитиччен; в скором времени çывăх вăхăтрах, часах; на первое время малтанлăха; тем временем çав хушăра
Çавăн пекех пăхăр:
вредный временами временной временный « время » времяпрепровождение вровень вроде врозницу врозь