(каџ̌а), неизв. сл. Отсюда: кача тăвар.
(каџ̌а), шпоры у петуха. Персирл., Ст. Сахча. Актай Кукуреку сар автан, сан урунта кача çук, ман урара атă çук. || СПВВ. КЕ. Лашанăн чĕркуççирен аяларах хура тĕме пекки пур, çавна кача теççĕ; лаша илес пулсан, пуринчен малтан качине пăхаççĕ. См. Рааs. 62.
(каζ’а), жало (ковчик) удочки. Ст. Чек.
(каџ̌а), коза. Пир. Ял. Иртĕнсе кайнă, есрел выльăхĕ — мăйраллă кача та, кĕтӳрен пăрăнса, çыр хĕррине çитсе, хурхух курăк çулçине татса илме тăрăшса, кутăн парăнчĕ. N. Чăваш калать: кăвăрч пăтти (scr. пăти). Сыпрăм пăхрăм — кача пăх. Тухрăм та, чискиртăм, тесе калать вырăсĕ. Чураль-к. «Качака» юмахĕнчи кача юри: вар-вар урлă каçрăм, вар-ути татрăм; хир-хир урлă каçрăм, хир-хир ути татрăм. Енчĕк тули сĕтĕм пур, мăйăр хуппи тули пылăм пур, йĕкел хуппи тули çăвăм пур, уçăрах, ачасем!
яз. имя мужч. Макка 61. Кача ятлă тĕне кĕмен чăваш.
Çавăн пекех пăхăр:
качăртат качăртаттар качăрти качăрттин « Кача » кача мăйри кача мури кача мыри кача пăхĕ кача пытяк