(аран), vix, едва. Ĕссĕр, аран (или: аранах) тăрать. Пьяный, едва держится на ногах. Ст. Чек. Вăл чирленĕ, аран çӳрет. Он захворал и еле ходит. Ib. Ĕçе аран пĕтертĕмĕр. Мы насилу кончили работу. Также: насилу-то, наконец-то. Якей. Эпĕ сана кĕтсе ывăнтăм, аран çитрĕн-ĕç! Насилу то я тебя дождался! (точнее: я устал ждать тебя: насилу-то ты пришел!). Яргуньк. Ах выртса йăванчĕ, тет те, алтан пулса кĕрпе пĕрчине çисе ячĕ, тет. „Аранах çияс тенине çирăм!“ терĕ, тет. Ах лег, перевернулся, обратился в петуха и склевал крупяные зерна. „Наконец-то съел я то, что хотел!“ воскликнул он. || Nonnunquam geminatur. Также употребляется в удвоенном виде. Хайхи ватă арăм вырăнĕ çине выртсассăн аран-аран калаçкаласа выртнă, тет. Когда эта старуха легла на постель, она еле-еле говорила. Хып., 06, 25. Хăшне-пĕрне вуласа пăхсан чун тем пек савăна каять: аран-аран тĕттĕм халăх куçне уçса вăранчĕ иккен! тетĕн. Ст. Чек. Киле аран-аран уткаласа, упаленкелесе килтĕм. Я еле-еле приплелась домой, — где ползком, где как (букв., „пошагивая, попалзывая“).
Çавăн пекех пăхăр:
арабы араваки аравасăр арават « аран » аранçă аранçĕ аранжировкăла аранжировка Арански