(азав), или асав шăл (ш̚ыл), или (Тюрл.) асав тăлĕ (ш̚ы̆л’э̆), 1) dens caninus клык, (Череп.), 2) dens molaris коренной зуб (Тюрл.), З) dens molaris aut d caninus. коренной зуб или клык (Сред. Юм.). Huius locutionis prima tantum signi-ticatio vera atque propria esse videtur. V. орлă шăл, кайри шăл, тĕпри шăл. Бугур. † Вăл пĕр мăйăра катакан асав шăлĕ тапранĕ. Кто будет грызть этот орех, у того заболит клык. Череп. Çăварахлăха (c’ы̆вары̆хлы̆hа) асав шăл çине лартса, мана лаша сĕтĕрсе карĕ. Лошадь понесла (или: потащила) меня, закусив удила, так что нельзя было править. Н. Карм. Асав шăл — лашанăн янаххинче пулать. Клыки бывают у лошада на нижней челюсти. Тюрл. Асав шăлĕ — кайри шăл. Смотри, эп санне кайри асав-шăлне кăларса илĕп! тет. Асав шăлĕ — коренные зубы. «Смотри, говорит, я тебе задние коренные зубы вышибу!» (Говорится во время перебранки). В др. местах коренные зубы назыв. орлă шăл (Якейк.), тĕпри шăл (Ст. Чек.).
Çавăн пекех пăхăр:
аса ӳк аса шăл Аса-пуç аса-шăл « асав » асав хăяр асав шăл асаилӳ асаймăç асаймăç карчăк