(вы̆жы̆л), подр. более или менее сильному и длительному шуму тока воздуха. См. МКП. 103. N. † Вăшăл-вăшăл çил вĕрет, штăрнак çĕнче(= çинче) мар-и çав? Байгул. † Вăшăл-вăшăл çил вĕрет, путех çил мар пуль çав, пирĕн ăш вăркани пулчĕ пуль. Собр. † Вăшăл-вăшăл çил вĕрет, çĕмĕрт çеçки çыхланат. Бугульм. † Вăшăл-кăна вăшăл çилсем килет, хурăн кăчăки тăкăнать, пас тытса. N. Шăпăр-шăпăр çăмăр çăват, пирĕн куççулсем мар-ши çав? Вăшăл-вăшăл çил вĕрет, пирĕн ăшсем мар-ши çав? (Хĕр йĕрри). N. † Вăшăлах вăшăл çил вĕрет. Çутталла 17. Вăшăл-вăшăл çил вĕрет, ыраш пуçне хумхатать. Ир. Сывл. 21. Вăшăлл. вăш! вăш-вăш-ш! Шорк. Çил арман çунатти йывăрăн вăшăлл! — аран çавăрнать (о слабом звуке). См. вăшăлтаттар.
Çавăн пекех пăхăр:
вăш-ваш вăш-вашла вăш-вашшăн вăш-вош « вăшăл » вăшăл-вашăл вăшăлт вăшăлтат вăшăлтаттар вăшăлти