(ил'эс-мил'эс), сам не в cебе, страшный, словно из другого мира. Альш. Вилме выртнă çын та илес-милес пăхкалать. Тюрл. Илес-милес полса карĕ: куçнç-пуçне чаркаласа пачĕ, таларса, хĕрелсе карĕ, кăвакарса карĕ. Сред. Юм. Кампа вăрçма тӳпелешсе çӳрерĕн-ха? ытла пит илес-милес полса килтĕн-çке. Юрк. † Çамрăк чухне пултăм илее-милее, хампа пĕр тăвансене сивĕтрĕм. Изамб. Т. Илес-милес çын — «страшный человек». IЬ. Илес-милсс (страшно) çиленсе килчĕ. || Стюх. «Илес-милес — причудливо». Сообщ. Н. М. Кедров. N. Ах Турă, Иван илес-милес тумланса çӳрет! — Çеркей илес-милес ĕçсе çӳрет. — Арăмсем илес-милес ташлаççĕ. СПВВ. Илес-милес урийĕсене. || Очень нарядно. Янтик. «Илес-милес тумланнă ку = оделся очень нарядно».
Çавăн пекех пăхăр:
илепер Илепи илер Илерпи « илес-милес » Илетер Илетпи Илеттюк Илехмет Илечей