(мы̆шкы̆л), насмешка, издевательство. Кан. Хĕрсем Мурçин мăшкăлне тӳснĕскерсем пулни палăрнă. N. Мăшкăл туса хăтланчĕç. Издевались. N. Унтан тата хĕрарăмсене мăшкăл тăваççĕ, ашшĕ-амăшĕпе упăшки умĕнче юри. || Позор, срам. СТИК. Çавна та тăва пĕлмесен, мăшкăл вара (позор!). Букв. 1904. Эпĕ тытма пĕлместĕп çав, тесе калăрĕ, тет, кашкăрĕ. — Ай, мăшкăл! эпĕ тытма пĕлнине эсĕ епле пĕлмĕн. || Досада, досадно. N. Питĕ мăшкăл! Какая досада! Кан. Тӳсме çук! Мăшкăл! тавăрас! СТИК. Мăшкăл çав, ачу-пăчунтан темĕн курса ларăн (просто беда). Изамб. Т. Ах мăшкăл, çавна тăваймарăм (стыдно мне, что я не сделала). Çаранлăхăм чиперччĕ, тĕнче мăшкăлĕ, таптаççĕ. || Позорный. N. Елле ĕненĕн çав вăрă-хурах пек мăшкăл вилĕмпе вилнĕ çынна? ТХКА 4. Халĕ те çав авалтан, мăшкăл саманаран юлнă чиртен пирĕн куç пуç тӳрленсе çитеймест-ха.
Çавăн пекех пăхăр:
мăшăт мăшĕ Мăши Мăши-хăртни « мăшкăл » мăшкăл пул мăшкăл ту мăшкăл шыв мăшкăл-хур мăшкăл-хурĕ