(сы̆рнаj, сŏрнаj), назв. музыкального инструмента. Изамб. Т. Сăрнай, 1) волынка, 2) дудка игральная из растения. Смольк. Сăрнай — дудка из камыша. Янгорч. Сăрнай, дудка из липы (коленчатая, одно колено вдвигается в другое). КС. Сăрнай — дудка из вставленных одна в другую трубочек, снятых с липы. Узкий конец во рту бывает с „чĕлĕх“. Ib. Сăрнайпа сĕрлеттерет. Ib. У сăрнай хăмпи делалось из цельной свиной кожи, снятой без разреза, причем оставались 4 ножки. Тюрл. Эй, сăрнай такмакĕ, болтун. СПВВ. ИА. Çармăссем туйра сăрнай каласа ташлаççĕ. || Бранное слово. N. Пирн ялта çав Платтон пак сăрнайсам чыллай. Сятра: ват сы̆рнаj, т. е. старый болтун; так обзывают стариков. Сред. Юм. Пĕчик ачасĕм кирак мĕн аван мар япала тусан: ах ти, сăрнай, тавна ôн пик хытланать, теççĕ. || Прозвище. Кан. Сăмакунçă Сăрнай Çтаппанĕ.
Çавăн пекех пăхăр:
сăрма сăрмакла сăрме-купăс Сăрмолотнăй « сăрнай » сăрнай хурт сăрнайçă сăрнайлăх сăрнаккай сăрпак