(-лы̆), равный (употр. как определение). Истор. Ĕлĕк вăл ахаль улпутсемпе хăйпе танлă çынсем пек пурăннă. N. Пирĕнпе танлăрах ачи пур. У него был сын, приблизительно одного возраста с нами. N. Вĕсен çулĕсем танлă пулнă, оки были одного возраста. || Одинаково. Сам. 12. Вăл пурне те танлă çăлĕ асапран..
(танлы̆), гордый, заставляющий себе кланяться. Слакбаш. СПВВ. Тан; танлă çын, спесивый; ан танланса тăр. Тюрл. Танлă çын, гордый. Нюргечи. † Çак улахра мĕн нумай? Танлă хĕрсем пит нумай. Бел. Гора. † Пирĕн аттенĕн тӳрĕ пусма чул пусмана хăпарма (вар. чул пусма çине пусмашкăн) вăйлă танлă çын кирлĕ. N. Этем танлă, мăн-кăмăллă. НЧ. Мăн-кăмăлланса çӳрекен танлă çын намăс курать. Сред. Юм. Танлă — хăйне хăй пысăка хоракан çынна калаççĕ. || Гордость, спесь, чванство. Тюрл. Пуçа танла хонă эс!
Çавăн пекех пăхăр:
танклат танклаттар танкодром танкостроение « танлă » танлă-пиçен танлăлан танлăн танлăх танла