край (в начальный форме не употребляется). См. хĕр. НР. Çырма хĕрĕнче сакăр каска. На краю оврага восемь кряжей. Хурамал. Хура вăрман хыçне путек ятам — хăш хĕрнелле кайнине пĕлмерĕм. Пустил я ягненка за черный лес и не знаю, к которому краю он пошел. Регули 1147. Вăрман хĕрĕнче çӳрерĕм. Якейк. Ати ăвăль (= ывăлĕ) поличчен ямшак лаши полас-мĕн, хĕрĕнче сиксе çӳрес-мĕн. || Берег. ГФФ. Шур Атăл хĕрне пырса тăтăмăр. Вышел я на берег Камы. || Опушка. ГФФ. Вăрман хĕрне ан пырăр. Не ходите на опушку леса. || В качестве послелога. НР. Айхал хĕрне çитсен те, каçса кайма каçă çок. Хоть бы мы и к речке Айхал подошли, нет (для нас) переправы. Ib. Çырма хĕрне, ай, ансассăн, кули ура йĕпенмест. Когда спустишься к реке, как же ног не замочить. А.-п. й. 91. Вăрман хĕрне çитрĕç те хуллен пырса чарăнчĕç. N. Енĕш хĕрне кĕпе çума карăм. Хурамал. Авăтать-çке куккук, авăтать, çул хĕрĕнчи пĕччен маякра. Кукует кукушка, кукует на одинокой придорожной вешке.
Çавăн пекех пăхăр:
хĕр-упраç хĕр-хыççăнсем хĕр-шӳрпи хĕрçи « хĕрĕ » хĕрĕв хĕрĕвĕпе хĕрĕк хĕрĕллĕ хĕрĕм