Шырав: вутă

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

(вут)

1.
дрова

дровяной
хурăн вутти — березовые дрова
юман вутти —дубовые дрова
вутă тукмакки — колотушка дтя колки дров
вутă шаршане — поленница
вутă сарайĕ — дровяной сарай дровяник
вутă çур — колоть дрова
вутă тат — пилить дрова
вутăлăх хурăн кас — рубить березу на дрова

II. диал.
то же, что утă

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

дрова
вутă лупасĕ — дровяник
вутта кай — ехать за дровами
вăрмана вутă патне кайатпăр — мы едем в лес по дрова
вут сыппи — полено

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(вуды̆), сено. Пшкрт., В. Олг, СПВВ. ТА. Вутă = утă. || Трава. Актай. Вутă çи — есть траву. || Сенокос. В. Олг.

огонь. П. П. Т. См. вут. СЧУШ. Çунакан вута хĕлле катаранах ăшăтсан, çанталăк сивве каять. Та же ф. и в др. гов.

или вут, вотă или вот, дрова. См. вут. Юрк. Кивĕ пӳртне, улăшша илнине, вутта (на дрова) хутса пĕтерет. N. Ăна вут чĕртсен. БАБ. Унта вутте (вм. вутти те) кирлĕ, тумтрĕ те кирлĕ, ăçтан илес? Хора-к. † Ялăм-йышăм ял тулли, килĕм-вутăм кил тулли. Моштауш. Вотăсам поçтарса килтĕмĕр те, воттине чĕртсе ятăмăр. СПВВ. ТА. Вотă = вутă. Ст. Шептах. Пĕрре эпĕ аттепе çĕрле вăрмана вутта карăм, (за дровами).

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

утын

Чӑвашла-эсперантолла сӑмах кӗнеки

[vudo]
ligno
хурăн вутти — betula (brul)ligno
юман вутти — kverka (brul)ligno
вутлă — flama, fajra, вутлă вăрçă — feroca, fajra milito

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

, вут «дрова»; др. тюрк., МК, Замахш., уйг., кирг., карач., чаг. отун, узб. утин, азерб., туркм., тур. одун, казах., к. калп., ног. отын, башк., тат. утын хак., ойр. одын «дрова». Слово это, по-видимому, родственно слову вут, от «огонь»: дрова рассматривали как топливо, как материал для получения огня.

Çавăн пекех пăхăр:

вут-чуллĕ вут-шанкă вут-шар вут-шу « вутă » вутă çи вутă купалашĕ вутă шалчи вутăн вутăн-кăварăн