1.
крупа
крупяной
вир кĕрпи — пшено
манна кĕрпи — манная крупа, манка разг.
пăри кĕрпи — полбенная крупа, полба
сĕлĕ кĕрпи — овсяная крупа, овсянка
хуратул кĕрпи — гречневая крупа, греча, гречка
кĕрпе арманĕ — крупорушка
кĕрпе кипекки — шелуха, высевки (после очистки крупы)
кĕрпе перчи — зернышко, крупинка
кĕрпе яшки — крупяной суп
кĕрпе культурисем — крупяные культуры
кĕрпе çур — обдирать крупу
Пĕчĕкçеççĕ куркам пур, куркам тулли кĕрпем пур. (Хурлăхан çырли). — загадка Мой маленький ковшик наполнен крупой. (Смородина).
2. перен.
крупа
юр кĕрпи — ледяная крупа
кĕрпе çăвать — идет снежная крупа
крупа
(к'ӧ̆рбэ, кэ̆рбэ, Пшкрт: кэ̆рβӓ), крупа. Чăв. й. пур. 35. Ĕнтĕ халĕ кĕрпе кӳреймерĕм, тунă кĕрпе çук халĕ; кĕрпе тутарсанах, кӳрсе парăп, тенĕ. Хурамал. † Тĕттĕрпи арман айĕнче виç пăталкка тулă çурать. Унăн кĕрпине мĕн çиять? — Шур кăвакал, çав çиять. N. † Çӳлĕ тусем çинче, ай, çил арман, çăнăх, кĕрпи тухни курăнмасть. || Мелкий град (крупа). Якейк. Кĕрпе çăвать. В. Олг. Кĕрпе çуат (мелкий град). || Фамильное прозвище в Кăшаркасси, Цив. р. N. Кĕрпе Ваççи.
ярма
«крупа»; башк., тат. кӧрпэ «отруби»; ср. бур.-монг. хӳрпэк (Подгорбунский), хӳрпә (Черемисов) «крупа». Заимствовано или из монг., или из русск. яз.
Çавăн пекех пăхăр:
кĕрнеклентер кĕрнеклет кĕрнексĕр кĕрнӳкер « кĕрпе » кĕрпе ăскăччи кĕрпе çăнăхĕ кĕрпе çур кĕрпе çуртар кĕрпе арманĕ