Шырав: лачака

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
болотце, топкое место, топь

болотистый, топкий
лачака çырма — болотистый овраг
лав лачакана кĕрсе ларнă — воз завяз в топком месте
лачака урлă сăлан хывнă — через топь постлана гать

2.
грязь, жижа, месиво

грязный
урамра ашса иртме çук лачака — на улице непролазная грязь

3. диал.
тина, ил

тинистый, илистый
пĕве шывĕ тар лачака — вода в пруду тинистая

◊
лачака курăкĕ — бот. трилистник

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

син.: лачакари путлăх
тина, трясина; тонкий.

109 стр.

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(лаζ’ага), болотистое топкое место. Шорк. СПВВ. ТМ. Лачака = шур. Ib. Лачака – шур е путлĕх. N. Лачакана (в топь) кĕрсе ларнă. Янгильд. Пирĕн унта кирек хăçан та лачака тăрать. Тогаево. † Лачакари кăвакал начарланма пуçларĕ. Кан. Ахаль çĕртенех (т. е. не по мосту) лачака çинчен (= по) каçмалла. Ст. Чек. Лачака-йĕпе, шывлă вырăн. МПП. „Лачака, тина“. N. Лачакана кĕрсе ларнă. || Назв. сел. б. Чист. у.

Çавăн пекех пăхăр:

лачăртат лачăртаттар лача-курăкĕ лачак « лачака » Лачака çырми лачака курăкĕ лачакак лачакала лачакалан