[латин. titulus]
1.
титул (аристократией хисеплĕ ячĕ)
кнеç титулĕ — княжеский титул
2.
титул (тава тивĕçлĕ ĕçшĕн панă чысла ят)
чемпион титулĕ — титул чемпиона
3. полигр.
титул (кĕнекен пĕрремĕш хутъен)
титульный
титул лисчĕ — титульный лист
4. стр.
титул (строительство смети)
титульный
ĕçсене титул списокне кĕрт — включить работы в титульный список
1. титул (хисеплесе чĕнекен ят: князь, граф, барон т. ыт. те); 2. титул, титул листи (кĕнекен хуппи хыççăн унăн ятне, автор ятне, хăçан, хăш хулара тухнине кăтартса панă пуçламăш страници).
м. титул (1. хисеплĕ ят; 2. полигр. кĕнекен малтанхи страници).
титул (феодализм тапхăрĕнчен юлнă хисеплĕ ят); дворянские титулы дворянсен титулĕсем
Çавăн пекех пăхăр:
Титта Титти титтит титтит ту « титул » титуллă Титя тиф тифлă Тихăн