прил.
1. (ант. свой) çын -ĕ; ют; чужие вещи çын япалисем; жить на чужой стороне ют енче пурăн
2. (ант. близкий) ют, ютшăнчăк; вчерашние друзья стали чужими ĕнерхи туссем пĕр-пĕринчен ютшăнчĕç
ют (çын); чужая вещь, чужое çын япали; чужие края ют çĕршывсем.
прил. 1. (принадлежащий другим) çын ⸗ĕ [⸗и], ют; чужая книга çын кĕнеки; чужие вещи çын япалисем, ют япаласем; под чужим именем (урăх) çын ячĕпе; 2. (посторонний, не родной) ют; чужие люди ют çынсем; чужая сторона ют ен; 3. в знач. сущ. чужое с. çын япали; взять чужое çын япалине ил; ◇ с чужих слов çын сăмахĕ тăрăх; чужими руками жар загребать посл. çын аллипе кăвар турт; на чужой роток не накинешь платок посл. çын çăварне купласа çитереймĕн.
Çавăн пекех пăхăр:
чужбина чуждаться чуждый чужеземный « чужой » чук чук ларт чукăн чукăн çул чукăн-чакăн