Шырав: шавла

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
шуметь, производить шум, гул
вăрман шавлать — лес шумит
эпĕ çумăр шавланă май тĕлĕрсе кайнă — я задремал под шум дождя

2.
грохотать, рокотать (напр. о море)
бушевать, реветь (напр. о ветре)

3.
шуметь, громко разговаривать
гомонить, галдеть прост.
шавламасăр — тихо, без шума
урамра халăх шавлать — на улице шумит народ
ан шавлăр! — не шумите!

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

шуметь, бурлить. Вопр. Смолен. Çăмăр пĕлĕчĕ шавласан, пит вăйлă çăмăр пулать. СТИК. Шыв шавлать. Янтик. Пирĕн Пăла мĕншĕн шавлать, шавлать шывĕ тулнăран. Елкер. Мăн Атăл выртать шавласа. КВИ. Шавлать, кашлать сĕм вăрман, вĕçе-хĕрри курăнмасть. Никит. Çил вĕрнипе хумханса, пуçне тайса, шавласа çеç ларать. N. Вырăссемпе тутарсенĕн ялĕсем пысăк шывсем хĕрринче шавласа сарăлса ларнă. Якейк. Праххот иртсе кайсан, шу çыр хĕрне çитсе çапса пит хытă шавлать. Когда пройдет пароход, вода с шумом набегаег на берег. КС. Шавлать. (о звуке пароходной машины). Утăм. Шавлар та мар. БАБ. Ан макăрăр, ан шавлăр. Не плачьте, не шумите. В. Буян. Килнĕ хăнасем пит шавлаççĕ, вĕсен каяс вăхăт çитнĕ пуль. N. Эрекне илнĕ укçа парса, шавламасăр ĕçни мĕн усси! Б. Янгильд. Çапла пăрçа çисе ларнă чухне çын шавласа пуни курăнсах карĕ. ПТТ. Вутă (дрова) парăр! вутă парăр! тесе, килĕрен килле кĕрсе, шавласа, кĕрлесе çӳреççĕ. Бугульм. Ик куçăмран куççул юхать шавласа. Стюх. Савни анать шыв хĕрне сассипеле шавласа; сасси акăш сасси пек, пĕвĕ Атăл хумăш пек. Изамб. Т. Унсăрăн шавласа каймаллаччĕ. N. Шавласа кайма пуçларĕç. Баран. 19. Шав шавласа, кĕр кĕрлесе пурте харăс тапранчĕç. N. Шавлани, шум. || Говорить громко, разговаривать. N. Тилли калать, тет: ан шавла-ха эс (молчи-ка ты), эпĕ пит тарларăм, тесе калать, тет. N. Кайса пăх, мĕн шавлĕ? Сходи, что скажет. БАБ. Эпĕ мĕн курнине, мĕн илтнине пĕртте шавламарăм (промолчал). N. Эпĕ вара каласа та анлантарас çуккине курса, малалла нимĕн те шавламарăм. N. Шавласа калаçни, громкий разговор. N. Сĕра ĕçе-ĕçе хăнисем ӳсĕрĕлеççĕ, унтан вара пĕр-пĕринпе (= пĕр-пĕринне) хытă шавласа калаçаççĕ, тата юрлама пикенеççĕ. Юрк. Çапла шавласа калаçса ларнă вăхăтра Карачăмĕ калат... Ib. Шавласа ларăпăр. Будем беседовать.

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

шауларга

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

1. «шуметь»; «клокотать»; 2. «громко разговаривать»; тат., башк. шаула, кирг. шуулда, узб. шовулла, узб. С шауля, алт. В шуула, казах. шула, ног. шавла, шувылда, туркм. шуввулда «шуметь», «громко кричать»; туркм. шовла «завывать» (о буре). От звукоподражательной основы шав.

Çавăн пекех пăхăр:

шавкка шавлă шавлăн шавлăх « шавла » шавлат шавлаттар шавлаш шавлашкала Шаврăш