(ылтты̆н), золото, золотая монета. Бюрг., Альш. и мн. др. говоры анатри. † Сборн. Утçăм лайăх, тесе, çула ан тух, сар ылттăн пек пуçна çухатăн. Орау. Ылттăн шыраттаракан хуçасем (золотопромышленники) кăçал ĕçлекенсене хак сахал параç, тит. N. Тăмана асăнмалăх кале (?) ылттăнпа кĕмĕлĕн сысакан сурăх парса ячĕ, тет. Н. Леб. Ак йĕр, хĕрĕм, виçĕ арча ылтăнăмран (чит. ылттăнăмран?) пĕр арчи халал. Сред. Юм. Кô тенкĕ ылттăн шыв çине чикнĕ, çавăнпа хĕрлĕ сăнлă ô. Эта монета вызолочена, поэтому и имеет красноватый цвет. Чув. Сборн. I, 50. † Ылттăн (scr . ылтăн) икел тĕшшиччĕ, кĕмĕл укçан çуттиччĕ, аннен савнă хĕрĕччĕ. (Из «хĕр йĕрри»). Шайм. Умри савнă тусăмшăн йĕре-йĕре ик ылтăн (ita scr) пек куçăма пĕтертĕм. || Ылттăн — «золотая рота» (босяки). Сред. Юм. || Ылттăн — челов. экскременты. IЬ.
Çавăн пекех пăхăр:
ылтăн щурка ылтăн-кĕмĕл ылтăнла ылтăнлан « ылттăн » Ылттăнпи ылхав ылхавлă ылхан ылханлă