лачлаттар
разг.
лачлаттар
1.
шлепать, трахать, звучно ударять
кĕпене валекпа лачлаттарса çап — шлепать вальком по белью
лачлаттар
2.
шлепать по грязи, месить грязь
ача çарранах лачлаттарса кайрĕ — мальчик босиком зашлепал по грязи
лачлаттар
3.
плевать, харкать
лачлаттарса сур — смачно сплюнуть
лăчлаттар
то же, что лачлаттар
начлаттар
издавать звук нач. Ст. Чек. Çĕре начлаттарса ячĕ. Сред. Юм. Пĕчик ача амăш чĕччине начлаттарса ĕмет. (Звук при сосании груди ребенком). См. лачлаттар.
лачлаттар
понуд. ф. от лачлат. Чĕлкаш 76. Лач! Чĕлкаш Каврила куçĕсем çине лачлаттарса сурса хунă. КС. Сурчăкне, манкине урайне (на пол) лачлаттарать. Сред. Юм. Кăвас çăрнă чôхне чôстана алпа лачлаттарса çăраççĕ (месят с особым звуком). Ib. Амма (почему) чипер çиместĕн эсĕ мĕн, лачлаттарса (чавкая), сысна пик çисе ларан? N. Пăру амăшин чĕччине лачлаттарса (чвакая, чвякая) ĕмĕт (лăчлаттарса – менее усиленно). N. Çăккăра мĕн лачлаттарса çиятăн (чавкаешь). N. Тăна (глину) пĕрене çумне лачлаттарас (шлёпнуть). СТИК. Ачисене аллапкипе (= ал лапкипе лачлаттараят (шлёпает и больше никаких, получается особый звук: лач!). Ib. Лачлаттарса пытăмăр. Мы шли пешком, шлёпая по грязи. Шорк. Çăпатасене пĕтĕмпе шу витрĕ те (промокли), халь лачлаттарса çӳретĕп анчах. См. лачăртаттар.
чмокать
несов. 1. (губами) чаплаттар, лачлаттар, начлаттар, чăпăртаттар; 2. кого-что, разг. (целовать) чупту, тута ту.
Çавăн пекех пăхăр:
Лачкасси лачкаттар Лачлан лачлат « лачлаттар » лачрашка лаччă лаччăк лаччăн лаччăн кайăк