начлаттар
1.
шлепнуть
шмякнуть прост.
çĕлĕке çĕре начлаттар — шмякнуть шапкой о землю
начлаттар
2.
чмокать
ача начлаттарса ĕмет — ребенок сосет, причмокивая
начлаттар
3.
чавкать, хлюпать
пылчăк тăрăх начлаттарса ут — идти, шлепая по грязи
нăчлаттар
то же, что начлаттар
начлаттар
издавать звук нач. Ст. Чек. Çĕре начлаттарса ячĕ. Сред. Юм. Пĕчик ача амăш чĕччине начлаттарса ĕмет. (Звук при сосании груди ребенком). См. лачлаттар.
чмокать
несов. 1. (губами) чаплаттар, лачлаттар, начлаттар, чăпăртаттар; 2. кого-что, разг. (целовать) чупту, тута ту.
шлёпать
несов. 1. кого-что, по чему çатлаттар, шачлаттар, начлаттар, çупса (е çутăлтарса) яр; шлёпать по щеке питрен çуп; 2. чем шеплеттер, шаплаттар, шеп-шеп тутар; шлёпать туфлями туфлисемпе шеплеттерсе ут; 3. разг. шеплеттерсе (е шаплаттарса) ут; шлёпать босыми ногами çара уран шеплеттерсе ут.
шмяк
межд. в знач. сказ. разг. (при ударе) тач (е нач, шач) тутар, тачлаттар, начлаттар, шачлаттар; (при падении) тачлат, начлат, шачлат; шмяк на землю çĕре тачлат.
шмякать
несов. кого-что, прост. 1. (ронять, бросать) тачлаттар, начлаттар, шачлаттар (ӳкерсе); 2. (ударять) тачлаттар, начлаттар, шачлаттар (çапса).
Çавăн пекех пăхăр:
начка начка хырăм начкамас начлат « начлаттар » наччальник наччар наччас наччаслăха наччасра