Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

тăмса

то же, что тăмсай

тăмсай

прост.
болван, оболтус, олух, глупец

тăмсака

то же, что тăмсай

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

тăмсай

(ты̆мзаj) или тăмсой (ты̆мзоj), глуповатый(-ая). Карамыш. Шибач. Тăмсай = çор охмах (тăррăн итлесе тăрать, ĕçе тума та пĕлмеçт),

Вырăсла-чăвашла словарь (2002)

ворона

сущ.жен., множ. вороны
1. ула курак; стая ворон ула курак ушкăнĕ
2. ( син. ротозей) тăмана, анкă-минкĕ, тăмсай ♦ белая ворона хăйне майлă çын (ыттисенчен ăрасна); считать ворон çăвар карса тăр, анкă-минкĕлен

глупый

прил. (ант. умный), глупо нареч.
1. ухмах, ăссăр, тăмсай; он не глуп вăл ухмах мар
2. ухмахла, ăссăрла, айван; глупый вопрос айван ыйту; он поступает глупо вăл ăссăрла хăтланать

тупой

прил., тупо нареч.
1. (ант. острый) мăка, тĕрĕнчĕк; тупая пила мăка пăчкă
2. пуклак; ботинки с тупым носом пуклак сăмсаллă пушмак
3. (син. глуповатый) тăмпай, тăмсай, ăнкарусăр

Вырăсла-чăвашла словарь (1972)

головотяп

разг. ним чухламан ҫын, ытла начар ӗҫлĕкен, ӗҫшӗн тӑрӑшман ҫын, тăмсай.

манекен

1. манекен, тумтир калӑпӗ, кÿлепе; 2. перен. катӑкрах, ухмахрах ҫын, тăмсай, лÿппер, чумӑн ҫын, мӑран.

чурбан

1. каска, муклашка, шашка, каска пуканĕ; 2. перен. ухмах, тăмсай (çын).

твердолобый

тăмпай, тăмсай, хыт çамкаллă, чул çамкаллă.

тупица

разг. тăмсай, тăнсăр, анкă-минкĕ (çын).

тупой

1. мăка (çĕçĕ), пуклак, такса (пуртă); 2. перен. тăмсай, тăм çамка, ăнсăр, тăнсăр, анăра (çын); тупой язык тăм чĕлхе, тӳрмен чĕлхе; тупое зрение вăйсăрланнă (куç); тупой угол пуклак кĕтес.

балбес

тăрнаккай, ĕçсĕр çапкаланса çӳрекен, тăмсай.

болван

1. каска пуканĕ; 2. шлепке калăпĕ; 3. перен. ухмах, тăмсай, тăмпай, катăкрах çын.

бревно

, мн. брёвна, -вен 1. пĕрене; 2. перен. çын хуйхине сисмен çын, тăмсай.

Вырӑсла-чӑвашла словарь (1971)

балбес

м. презр. тăмпай, тăмсай (çамрăк çын е ача çинчен).

балда

1. ж. уст. балда (чул ватмалли йывар мăлатук); 2. м. и ж. прост. бран. тăмпай, тăмсай, анра.

болван

м. 1. обл. (чурбак) каска, пĕрене пуçĕ; 2. (для шляп) çĕлĕк калăпĕ; 3. бран. тăмпай, тăмсай.

глупец

м. ухмах, ăссăр, тăмсай, айван (çын çинчен).

глупый

прил. ухмах, ăссăр, тăмсай, айван; глупый человек ухмах çын; иметь глупый вид ухмахăн курăн; попасть в глупое положение ырă мара лек, лайăхмарлан.

головотяп

м. разг. тăмсай, панкав, ăссăр çын.

дуб

м. 1. юман; молодой дуб туйра; морёный дуб хура юман; 2. перен. разг. (о тупом человеке) тăмсай.

дубина

ж. 1. чукмар; 2. бран. (о тупом человеке) тăмсай, тăмпуç.

идиот

м. 1. мед. идиот, ăсран катăк, ухмах; 2. бран. сĕм-ухмах, тăмсай, анра-сухра, тăнсăр-пуçсăр.

идол

м. 1. рел. (изваяние, статуя) киремет, йĕрĕх (пуç çапмалли кĕлетке); 2. уст. (предмет обожания, преклонения) турă вырăнне хисепленекенни; 3. бран. тăмсай, ухмах (çын); ◇ сидеть (или стоять) идолом хытса тăр (е лар).

лоб

м. çамка; ◇ семи пядей во лбу см. пядь; в лоб тӳрех; что в лоб, что по лбу пурĕпĕр; медный лоб тăмсай, тăм çамка; забрить лоб салтака ил; пустить (себе) пулю в лоб перĕнсе вил.

полоумный

прил. разг. çурма (е катăк) ăслă, тăрлак, кĕтĕк, çурмаккай, тăмсай.

придурковатый

прил. разг. çурмаккай, çурма (е катăкрах) ăслă, катăкрах, анкă-минкĕ, тăмсай.

разиня

м. и ж. разг. тăмсай, тăм писмен.

твердолобый

прил. разг. ăссăр, тăмсай, ухмах.

тупица

м. и ж. разг. тăмсай, анкă-минкĕ, тăмана, тăм пуç.

тупоголовый

прил. разг. тăмсай, тăмана, тăмпай, ухмах.

тупой

прил. 1. (недостаточно отточенный) мăка; тупая пила мăка пăчкă; 2. (не суживающийся к концу) пуклак; тупой подбородок пуклак янах; 3. (умственно ограниченный) анра, тăнсăр, тăмпай, тăмсай; 4. (безропотный) чĕмсĕр, хирĕç чĕнмесĕр, пĕр сăмахсăр; тупая покорность пĕр сăмахсăр итлени (е пăхăнни); ◇ тупая боль сурни, хĕссе ыратни.

царь

м. 1. (монарх) патша, ĕмпӳ; 2. перен. патша, хуçа, асли; лев — царь зверей арăслан — тискер кайăксен патши; ◇ олух царя небесного тăмсай; нет царя в голове, без царя в голове катăк ăслă, катăкрах; при царе Горохе см. горох.

чурбан

м. 1. (обрубок бревна) каска, муклашка, купташка, каска пуканĕ; 2. перен. бран. там пăшал, тăмсай.

юродивый

прил. 1. урмăш, ухмах, тăмсай, катăк ăслă; юродивый старик йӳтенĕ старик; 2. в знач. сущ. юродивый м., юродивая ж. турă çынни, турă чури (пулассине пĕлнĕ пек туса улталакан çапкаланчăк).

Çавăн пекех пăхăр: