тапкалан
1.
дрыгать, болтать ногами (лежа),
брыкаться, лягаться
пинаться прост.
ача тапкаланать — ребенок болтает, сучит ножками
тапкалан
2.
отбиваться руками и ногами (лежа)
тапкалан
3.
дергать, подергивать, передергивать конечностями (в агонии)
тапкалантар
понуд. от тапкалан
тапкалаш
2.
то же, что тапкалан
тапкалан
дрягаться, брыкаться. Сĕт-к. Алли-орипах тапкаланать. Изамб. Т. Выльăха çыхса пăрахсан, тапкаланат. ЧС. Эпир унталла-кунталла пăхрăмăр та, кӳршĕсен лаши пиртен инçех те мар, çул çинче турта хушшинче тапкалаиса вырта парать (дрягается). Орау. Лашана пăвансем аптăратрĕç: хӳрипе çапкаланса, тапкаланса анчах пычĕ. ГТТ. Алли-урипе тапкаланать. Сорм-Вар. Упа Ахматяка йăтса тапкаланса пырать, тет. || Биться, пытаться. Стюх. † Анкарти тулĕнче пĕр мулкачĕ, тапкаланат анкартне кĕресшĕн.
биться
глаг. несов.
1. с кем (син. сражаться, воевать) çапăç, вăрç, тытăç; биться храбро хастаррăн çапăç
2. 1 и 2 л. не употр. (син. разбиваться) ван, çĕмрĕл, аркан; эта посуда не бьётся ку савăт-сапа ванмасть
3. обо что (син. ударяться, колотиться) çапăн; çапкалан, тапкалан, тапăлтат; волны бьются о берег хумсем çырана пырса çапăнаççĕ; птица бьётся в клетке кайак читлĕхре тапăлтатать
4. над чем, с кем-чем (син. добиваться, стараться) тăрăш, тăрмаш, хăтлан; биться над решением задачи задачăна шутлама тăрăш
барахтаться
, -аюсь, несов. шывра тапалан, тапăлтат, çапкалан, тапкалан.
брыкаться
, -аюсь, несов. 1. тапалан, тапкалан (çын), тапăлтат, тап, тапăç (лашасем), тапăçлан; 2. турткаланса тăр, чăркăш, кутăнлан; не брыкайся, а делай, что говорят турткаланса (чăркăшса) ан тăр, каланине ту.
барахтаться
несов. тапалан, тапкалан; барахтаться в воде шывран тухас тесе тапалан.
брыкаться
несов. 1. тап, тапăç; тапкалан; лошадь брыкается лаша тапать; 2. (брыкать друг друга) тапкалаш (пĕр-пĕринпе).
дрыгать
несов. чем, разг. тапкалан, тапалан, сулла; дрыгать ногой урапа тапкалан, урасене сулла.
Çавăн пекех пăхăр:
тапкăч тапкăчă тапкăчла тапкала « тапкалан » тапкалантар тапкалану тапкаланчăк тапкалаш тапкалашу