Шырав: тыткă

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

тыткă

1.
ручка
кофейник тытки — ручка кофейника

тыткă

2.
перила

тыткă

перильный
тыткă çине таян — опереться на перила

тыткă

3. диал.
изгородь

тытма

диал.
то же, что тыткă

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

тыткă

ручка; перила. ЧП. Алăкăн тытки çине ларă тăм. Пазух. Пусса улăхма пусми çук, тытса улăхма тытки çук. N. (Хапханăн) тăпси пăхăр, тытки кĕмĕл. Хурамал. † Тытса та кĕрес тыткăра, и, шуç пустарса кĕретпĕр. N. † Чистай чиркӳ шур чиркӳ, тытса улăхма тытки çук. || Рукоятка; гриф. N. Сухи çинче тыткисем хушшинче темĕскер çуттăн курăнать.

тытха

(тытха), то же, что тытка, тыткă, скоба. N. Алăк тытхи. Изамб. Т. Алăк тытхи = алăк хăлăпĕ. || Перила. N. Ытти çынсем те тытха çинче тăрса аллисемпе сулласа... юлчĕç. N. † Ах, тантăшçĕм, тантăшçĕм, тытăна юлчĕ тытхана. (Хĕр йĕрри).

Тимĕр ака-пуç

(т’имэ̆_р), aratrum ferreum, железный плуг. Тимĕр ака-пуç кашти, quasi fundamentum aratri, ea pars eius, cui omnes reliquae accommodantur, „станок“. Тыткă (ты_ткы̆), stiva aratri ferrei, ручка. Ака-пуç ури (уϱи^ы) quid sit, nescio; russice: „стойка плуга“. Тимĕр ака-пуç сурпан хăми, tabula aratroferreo annexa, отвад, доска, которая переворачивает и дробит землю. Тĕренсем (lege: т_рэн’_зэ_м), vomeres, лемехи. Тенел (т’эн’эл’), axis, ось. Урапа, rotae, колеса. Урапа тукăнĕ, orbes rotarum, ободья. Урапа шăлĕ, radii rotarum, спицы колес. Ака-пуç хӳри (х’ӳ_ри), quid sit, nescio; russice: „хвост плуга“. Чĕрре-вилле ямалли (чэ̆_ррэ-_вил’л’э jамаλλи^ы), ferramentum] mobile cochlea instructum, quo efficitur ut latius aut angustius imprim atur in arando sulcus, гайка с винтом, которая передвигается, когда хотят, чтобы плуг брал шире или уже. Сăнчăр (сы̆н’џ̌ы̆р), сатепа, catena, qua trahitur aratrum, цепь плуга. Çекĕл (с’эг’э̆л’), uncus catenae annexus, cui тapaca suspenditur, крюк плуга. [Utevico Вута-б. reIatum est: по записи, сделанной в Вута-б.]

Вырӑсла-чӑвашла словарь (1971)

поручни

мн. (ед. поручень м.) карлăк тыткă.

ручка

ж. 1. уменьш.-ласк. см. href='/s/рука'>рука; 2. авăр, тыткăч, тыткă, хăлăп; ручка чайника чейник хăлăпĕ; 3. (для письма) ручка.

Чӑвашла-эсперантолла сӑмах кӗнеки

тыт

[tit]
teni (tenu); preni (prenu), kapti (kaptu)
алăран тыт — teni je mano
алăран алла тыт — teni je manoj unu de la alia
ярса тыт — kapti
пулă тыт — fiŝkapti
хуçалăх тыт — mastrumi
сивĕ вырăнта тыт — teni en malvarma loko
ĕне тыт — bredi bovinojn
йĕрке тыт — sekvi disciplinon
типĕ тыт — fasti
тара тыт — varbi, dungi
пахча карти тыт — bari ĝardenon, bienon
асра тыт — memori
явап тыт — respondeci
çул тыт — preni vojon al
шут тыт — decidi, ekpensi ion
экзамен тыт — ekzameniĝi
тытăм — ordo, strukturo
gvidado, estraro
reĝimo
тытăн — eki, provi
вăл кайма тытăннă — li estas forironta
тытăнкă — elteno
balbutulo
тытăнкă сасă — raŭka voĉo
тытăнтар — kunligi
пралук вĕçĕсене тытăнтар — kunligi la finojn de drato
тытăç — ligiĝi, kontraŭlukti
тытăçу — lukto, batalo
тыткала — teni enmane, estri, trakti
teni sin, konduti
тыткă — tenilo
тыткăн — kaptiteco
тыткăнла — kapti
тыткăнлан — kaptiĝi, esti kaptita
тыткăнчăк — kaptito
тыткăч — tenilo

Çавăн пекех пăхăр:

тытамаклă тытан амак тытанамак тытанкă « тыткă » тыткăç тыткăлă курка тыткăн тыткăнçă тыткăнлăх