Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

чашлаттар

1.
выливать с шумом, выплескивать
такам ăна шывпа чашлаттарчĕ — кто-то окатил его водой

чашлаттар

2.
сильно лить, хлестать (о дожде)
çумăр чашлаттарса ячĕ — дождь так и припустил

чашлаттар

3.
хлестать, ударять (кнутом, прутом)

чашлаттар

4.
шуметь, шуршать, шелестеть, издавать шум, шорох, шелест
çуна чашлаттарса шăвать — сани движутся с легким шорохом

чашлаттар

5. разг.
пронзать чем-л.,
вонзать, втыкать что-л. острое
штыкпа чашлаттар — пронзить штыком

чăшлаттар

то же, что чашлаттар
çумăр чăшлаттарать — шумно льет дождь

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

кăшлаттар

(кы̆ш-), понуд.. ф. от гл. кăшлат. КС. Милĕкпе (веником) кăшлаттарса шăлаççĕ. См. чашлаттар.

чашлаттар

понуд. ф. от гл. чашлат. ЧС. Пĕр хитре хура тумтирлĕ çын насус пырши вĕçĕнчи кĕпçерен тытнă та, пушар çинелле чашлаттарать анчах. Ал. цв. 27. Çӳлелле чашлаттарса тăракан шывсем чарăннă. Якейк. Чӳкле выльлянă чох пĕр-пĕрне шупа чашлаттараç анчах. Ib. Прик-виççĕ чашлаттар-ха, ăшă пĕре те çок (прик-виç корка ăшă пар-ха). || КС. Хулăпа чашлаттарчĕ. Сред. Юм. Йорпа уткаласа тăракан ачасĕне çона çинчен анса пĕр-иккĕ чашлаттарчĕ те, ачасĕм таçта тарса пĕтрĕç. || КС. Йĕтеме, урайне шăппăрпа чашлаттарса шăлаççĕ. || КС. Ĕне пăрланнă шыва чĕлхипе чашлаттарса çулать. || КС. Эпĕ пĕр паккус чашлаттарса тухрăм. Сред. Юм. Пахчара пăртак ĕнер çăлса пĕтерейменни утă порччĕ те, çавна тохса чашлаттарса пăрахрăм (выкосил). || КС. Пăчкăпа чашлаттарнă сасă илтĕнет. Слышится (издали) шум пиления. || N. Мĕскĕн выльăх-чĕрлĕхсем, ĕнесемпе сурăхсем чашлаттарса çиеççĕ. || Малт. ик. вĕр. фиç. 113. Пĕлĕтрен чашлаттарса çăмăр çăвать. КС. Çăмăр чашлаттарса çăвать (шуршание с шипением). Шурăм-п. Çумăр хытăран хытă чашлаттара пуçларĕ. Н. Тойдеряк. Шыв ăсаççĕ те кама курнă ăна чашлатараççĕ. КС. Пĕр ывăç сĕлĕ илчĕ те, мана питрен чашлаттарчĕ. Ах ыраттăрĕ-çке! || КС. Сӳсе чашлаттарса шăртлаççĕ. Кудель чешут щеткой, при чем слышится своеобразный шум. || О санях по мягкому снегу. Paas. || Валять (т. е. писать на скорую руку разл. вещи).

кашлаттар

понуд. ф. от кашлат. См. чашлаттар. N. Çаран тулли халăх, пурте кашлаттараççĕ анчах. КС. Вырăс майри сараппанĕпе кашлаттарса иртсе карĕ (прошла шумя). Ib. Хур кайăкĕсем кашлаттарса вĕçсе пыраççĕ. (Полет). Кан. Çу уйăхĕнче асар-писер юр кашлаттарса карĕ (в лесу).

Вырăсла-чăвашла словарь (2002)

хлестать

глаг. несов.
1. кого-что (син. бить, ударять) çап, вĕт, вĕтеле, хулăла, çатлаттар; хлестать коня кнутом лашана пушăпа çатлаттар; хлестать прутом хулăла, хулăпа çап
2. 1 и 2 л. не употр. çу, тăк, шарлаттар, чашлаттар; дождь так и хлещет çумăр чашлаттарать кăна

Вырӑсла-чӑвашла словарь (1971)

припустить

сов. 1. кого, разг. (подвести, подпустить) патне яр; припустить телёнка к корове пăрăва ĕне патне яр; 2. разг. (помчаться) хытăрах чуп, вĕçтер; 3. разг. (о дожде) яр, яра пар, чашлаттар (çумăр); 4. что и без доп., портн. ытларах яр (çĕленĕ чух).

пролиться

сов. 1. (разлиться, расплескаться) тăкăн, юх (шыв); 2. разг. (пройти — о дожде) çуса ирт, чашлаттар (çумăр); 3. перен. тăкăн, юх (юн).

хлестать

несов. 1. кого-что (бить, стегать) çап, çаптар, хĕрт, вĕтеле; хлестать кнутом пушăпа çаптар; 2. во что çап, çапса çу, чашлаттар, кас, кастар; дождь хлестал в окно çумăр чӳречене çапса çунă; ветер хлещет в лицо çил питрен кастарать; 3. кого (наносить пощёчины) çуп, çутăлтар; хлестать по щекам питрен çутăлтара-çутăлтара яр; 4. (плескаться — о воде) сапăн, шавла, кĕрле, шарла; 5. (выливаться с силой) юх, тăкăн, палка, тап, шарлара юх; из крана хлещет вода кранран шыв шарласа юхать.

Çавăн пекех пăхăр: